CDD (Customer Due Diligence) is in de afgelopen jaren een cruciaal bedrijfsonderdeel geworden binnen verschillende financiële instellingen.
De achterliggende gedachte is het door en door kennen van klanten. Het beleid geldt voor verschillende financiële instellingen en dient ter preventie van (financiële) criminaliteit.
In dit artikel bespreken we wat CDD precies is en waarom het belangrijk is voor financiële instellingen. Daarnaast kijken we ook naar de wettelijke kaders en verplichtingen.
Customer Due Diligence (CDD) betekenis
CDD staat voor ‘Customer Due Diligence’ en de letterlijke betekenis is ‘klantenonderzoek’. Kort gezegd houdt CDD in dat financiële instellingen nagaan wie hun klanten zijn om zo eventuele risico’s te herkennen en te vermijden of beperken.
Door het uitvoeren van een gedegen onderzoek weten financiële instellingen met wie zij zaken doen. Hiermee wordt de integriteit en reputatie van de instelling en het financiële systeem zoveel mogelijk bewaakt.
Instellingen achterhalen of klanten in verband gebracht kunnen worden met personen of organisaties die zich schuldig maken aan financieel-economische criminaliteit. Hiervoor worden verschillende CDD-risicofactoren in kaart gebracht en beoordeeld.
In de afgelopen jaren is CDD steeds belangrijker geworden binnen financiële instellingen. Dit is naar aanleiding van aangescherpte wetgeving en het uitkomen van tekortkomingen van instellingen in het verleden.
Naar aanleiding van deze problemen hebben toezichthouders forse boetes uitgedeeld aan nalatige instellingen. Sindsdien is de vraag naar specialisten op het gebied van CDD groot.
Wat is CDD?
CDD is het proces waarbij financiële instellingen door middel van een cliëntenonderzoek een (potentiële) klant tot in detail leren kennen. Hierbij worden mogelijke risico’s in kaart gebracht en wordt een risico-inventarisatie opgesteld. Het doel is om misbruik van het financiële systeem te herkennen en voorkomen.
Tijdens het onderzoek verzamelt een CDD Analist relevante informatie om eventuele risico’s van een klant goed in te kunnen schatten. Dit kunnen risico’s zijn op bijvoorbeeld het witwassen van geld, het financieren van terrorisme of betrokkenheid bij fraude.
Mogelijke risico’s worden altijd bekeken vanuit het klantbeeld. Wat voor een multinationale organisatie normaal is, kan voor een natuurlijke persoon afwijkend en dus een eventueel risico zijn. Afhankelijk van het type klant zijn bepaalde risico’s bijvoorbeeld wel of niet acceptabel.
Zowel natuurlijke personen als organisaties worden aan CDD onderzoeken (ook wel ‘reviews’) onderworpen. Hoe dit onderzoek eruit ziet, hangt deels af van het type klant. Het CDD proces bestaat onder andere uit:
- Identificatie en verificatie van klanten (en eventuele uiteindelijke belanghebbenden; UBO’s)
- Opstellen van een volledig klantbeeld
- Vaststellen van het doel van de aard van de relatie
- Identificeren en beoordelen van aanwezige risico’s
- Uitvoeren van transactieanalyses
- (Her)accepteren of afwijzen van klanten op basis van de bevindingen
Wat is het verschil tussen CDD en KYC?
KYC (Know Your Customer) is het ‘overkoepelende’ due-diligence principe. Zo zijn CDD (Customer Due Diligence) en AML (Anti Money Laundering) bijvoorbeeld onderdeel van het KYC-domein. In de praktijk worden KYC & CDD echter vaak gebruikt om naar hetzelfde proces te verwijzen.
Ben jij geïnteresseerd in een carrière binnen CDD? Bekijk onze vacatures!Waarom is CDD belangrijk?
Banken, verzekeraars en andere financiële dienstverleners zijn verplicht om te voorkomen dat hun dienstverlening wordt gebruikt voor criminele doeleinden. Om deze reden moeten zij hun klanten goed kennen om eventuele risico’s die aanwezig zijn te kunnen herkennen en beoordelen.
Door misbruik van de diensten van financiële instellingen door criminelen te voorkomen en/of op te sporen, wordt de integriteit en reputatie van zowel de instelling zelf als het financiële systeem in bredere zin beschermd.
Dat is niet alleen belangrijk voor de betrokken financiële instelling, maar ook voor de gehele economie. Weinig vertrouwen in het financiële systeem kan namelijk economische instabiliteit tot gevolg hebben.
Zoals eerder genoemd staan er ook sancties op het niet (goed) naleven van de verplichte CDD-wetgeving. De minimale wettelijke kaders moeten in het beleid van de financiële instelling en de uitvoering ervan terug te zien zijn.
Sancties zijn de afgelopen jaren meermaals voorgekomen. Denk bijvoorbeeld aan een schikking van 775 miljoen met ING vanwege ernstige nalatigheid bij het voorkomen van witwassen. De Rabobank kreeg daarnaast een boete van een miljoen opgelegd voor het tekortschieten in de klantdossiers tussen 2014 en 2016.
Welke wetten zijn van belang binnen CDD?
De verplichtingen voor financiële instellingen zijn gebaseerd op verschillende wetten. In Nederland zijn de verplichtingen gebaseerd op de Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme (Wwft), de Sanctiewet en de Wet op het financieel toezicht (Wft).
De Wwft is gebaseerd op aanbevelingen vanuit de Financial Action Task Force (FATF). Deze intergouvernementele organisatie houdt zich internationaal bezig met het bestrijden van financieel-economische criminaliteit.
Voor financiële instellingen geldt vanuit de Wwft ook de verplichting om een melding te maken wanneer er een ongebruikelijke transactie wordt geconstateerd. Dit heet een ‘Melding Ongebruikelijke Transacties (MOT)’ en dient bij de Financial Intelligence Unit (FIU) gedaan te worden.
Is CDD verplicht?
CDD is voor alle financiële instellingen verplicht gesteld vanuit verschillende wet- en regelgeving. Welke wetgeving precies op een financiële instelling van toepassing is, verschilt afhankelijk van het soort instelling.
In beginsel vallen alle financiële instellingen altijd onder de Wet op het financieel toezicht. Afhankelijk van de aard van de instelling verschilt het of de Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme en/of de Sanctiewet ook van toepassing zijn.
De Sanctiewet geldt bijvoorbeeld voor banken, beleggingsinstellingen, wisselinstellingen, pensioenfondsen, verzekeraars, crypto-dienstverleners, trustkantoren, elektronisch geldinstellingen en betaaldienstverleners.
De Wwft geldt voor alle bovenstaande instellingen, maar is daarnaast ook van toepassing op o.a. accountants, advocaten, juridische dienstverleners, notarissen, makelaars en taxateurs. Bekijk hier de volledige lijst met Wwft-plichtigen.
CDD analisten & specialisten bij Etage 0
Etage 0 is een detacheringsbureau gespecialiseerd in CDD. Onze professionals werken op (tijdelijke) opdrachtbasis bij gerenommeerde opdrachtgevers zoals ABN Amro, ING, Bank Mendes Gans, Robeco en meer. Bekijk onze CDD vacatures of neem contact op om de mogelijkheden voor jouw organisatie te bespreken.
